“Op een tijdlijn met 400 items die je niet kunt filteren, zit niemand te wachten”

Jonne begon als diagnostisch laborant in het ziekenhuis. Hij werd MRI-specialist en hield zich ook steeds vaker bezig met functioneel beheer. Dat viel op bij de IT-afdeling, waarbij hij zich vervolgens aansloot. Hij nam het PACS-beheer voor zijn rekening en werd eindverantwoordelijk voor de koppelingen. “Ik heb dus behoorlijk wat affiniteit met ‘wat we bij Twiin doen’. Als projectleider moet ik onder meer schakelen met de NVvR. Het is voor mij redelijk makkelijk om hun functionele behoeften, zoals een tijdlijn in PACS, te vertalen naar de techniek. Omdat ik dat eigenlijk al heel lang doe.”

Als ervaringsdeskundige kan Jonne met zijn inhoudelijke kennis op alle niveaus het gesprek aangaan. “Dat deed ik in mijn ziekenhuisperiode ook met artsen, techneuten en architecten. Er wordt weleens gedacht dat een projectleider geen inhoudelijke kennis nodig heeft, maar vooral moet overzien en regelen. Maar in dit stadium denk ik dat die kennis juist de reden is dat ik gevraagd ben. Over het afsprakenstelsel en de architectuur heb je namelijk al snel een inhoudelijk discussie. Weet je er niets vanaf, dan ben je binnen een minuut een toehoorder. Ik kan indien nodig de impact van een beperking van de leverancier op de wensen van de NVvR toelichten.”

“Grappig genoeg riep ik in het ziekenhuis altijd dat ik geen projectleider nodig had”, lacht Jonne. “Ik doe het zelf wel. En dan doe je uiteindelijk dus álles. Het delegeren van werk is dus niet iets wat ik met plezier doe, maar ik leer snel. Ik stel mezelf altijd op dezelfde hoogte met anderen. We zijn allemaal gelijk en het is een team effort. Ik kan inhoudelijk inschatten welke gesprekken nodig zijn, kan ze aan elkaar knopen en ze ook voeren. Dat is een mooie combinatie. Ik ben een projectleider als we beslissingen moeten nemen.”

Het project Beeldbeschikbaarheid is toe aan een versnelling. Dat merkt Jonne volop in de praktijk. “Er gebeurt van alles. We zijn met pilots bezig en met leveranciers aan het beproeven. Ik ga met leveranciers in gesprek en we kijken hoe we straks gaan testen. Daarnaast heb ik meegeholpen met het schrijven van de implementatiehandleiding. Maar essentieel is het realiseren van een goed werkende tijdlijn. Ik stuur daarom flink aan op eenduidige metadata: een radiologieverslag noemen we allemaal een radiologieverslag. En geen ‘verslag radiologie’ of een andere variant. Anders heb je straks een tijdlijn met 400 items, die je niet kunt filteren. En daar heeft niemand iets aan. De devil is in the details.”

“Ik weet als geen ander hoe belangrijk het is de juiste informatie op het juiste moment op de juiste plek beschikbaar te hebben”, gaat Jonne verder. “Als laborant en MRI-specialist heb ik vaak genoeg meegemaakt dat beelden niet op tijd beschikbaar waren. En dus maakte je dan opnieuw een scan. Maar je vergeet wat het met iemand doet als je weer een infuus aanlegt. Dat hij wéér door een raar apparaat moet. Ik vind het een eer dat ik kan bijdragen om dat in de toekomst te voorkomen. We helpen de zorgverlener zijn werk beter te doen. En daar profiteren patiënten uiteindelijk ook van.”